کشاورزی پایدار و کشاورزی ارگانیک

کشاورزی پایدار و کشاورزی ارگانیک

کشاورزی پایدار با روش‌های ساده جایگزین کردن مواد طبیعی، حفظ تعادل‌های کشت بومی، حاصلخیزی خاک و.. بسیار ساده و با هزینه‌های کمتر و تولید بالاتر قادربه توسعه در مناطق مختلف و مزارع متنوع کشاورزی حتی در دور افتاده‌ترین مکان‌ها می‌باشد و دارای سطوح زراعی مشخصی شامل: کشاورزی پایدار مبتنی بر مدیریت تلفیقی (IPM Product)، کشاورزی ارگانیک و کشاورزی بیودینامیک است.

کشاورزی پایدار مبتنی بر مدیریت تلفیقی

کشاورزی پایدار مبتنی بر مدیریت تلفیقی با شاخص مصرف کمتر کود شیمیایی و آفتکش ها، استفاده بهینه از خاک، آب و منابع تولید در کشاورزی مدیریت تلفیقی آفات (IPM) راهکاری برای حفاظت از محصول بر پایه مدیریت کشت بوم است که از طریق تعادل طبیعی، مخاطرات ناشی از خسارت آفات را کاهش می‌دهد. مدیریت تلفیقی مشارکتی به عنوان دیدگاهی پایدار و مؤثر برای توسعه در سطح وسیع است.

شیوه‌ای که در جریان آن کشاورزان دانش خود را در زمینه کشت بوم افزایش می‌دهند و توان تصمیم‌گیری خود را برای اینکه چگونه مزرعه خودشان را اداره کنند، بالا می‌برند. کشاورزان یاد می‌گیرند تا با استفاده از تجربیاتی که از مزرعه به دست آوردند، راه حل‌های مشکلات خود را طرح‌ریزی کنند. سازمان خوارو بار کشاورزی تعریفی بدون مضمون برای مدیریت تلفیقی آفات ارائه کرده است.

«شیوه‌ای در مدیریت آفات که طی آن محیط زیست و جمعیت فعال آفات خاص را مدنظر قرار داده و از تمام فنون و الگوهای مناسب به عنوان یک روش امکان‌پذیر و سازگار استفاده می‌نماید، نتیجتاً جمعیت آفات را کنترل و در زیر سطح آستان زیان اقتصادی نگه می‌دارد».

منظور از آفات شامل بی‌مهرگان (حشرات، کنه‌ها و نماتدها) بیماری‌های گیاهی (قارچ‌ها، باکتری‌ها، ویروس‌ها) علف‌های هرز و مهره‌داران (جوندگان و پرندگان) می‌باشند. بعضی از شیوه‌های مورد استفاده در کشاورزی پایدار مبتنی بر مدیریت تلفیقی مانند کنترل بیولوژیک (به وسیله پارازیت‌ها، شکارگرها و پاتوژن‌ها)، ارقام مقاوم، عملیات به زراعی شامل تناوب، کشت مختلط، کشت به موقع، دام یا تله‌گذاری برای آفات، و در صورت لزوم، انتخاب صحیح و مطلوب آفت‌کش‌ها، عملیاتی هستند که برای جلوگیری از خسارت آفات مورد استفاده قرار می‌گیرند.

استفاده از آفت‌کش‌های بیولوژیک و شبه هورمونی مسلماً به آفت‌کش‌های متعارف ارجحیت دارند. به طور کلی آن چه در کنترل بیولوژیک حائز اهمیت است، بکارگیری دشمنان طبیعی موجود در زیست بوم‌های طبیعی می‌باشد. فنون زراعی برای جلوگیری از رشد جمعیت آفات و نگهداری جمعیت دشمنان طبیعی در حد مطلوب نیز مدنظر قرار داده می‌شود.

در سال ۱۹۹۶ جلسه سران کشورها در سازمان خواربار و کشاورزی سازمان خوارو بار کشاورزی منتهی به تنظیم قطعنامه رم برای امنیت غذایی و برنامه‌های اجرایی غذایی جهان شد. امضاء کنندگان این قطعنامه متعهد شدند که در درجه اول مشارکت و ثبات سیاست‌ها را در فعالیت‌های کشاورزی دنبال کنند. در این میان گسترش برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفات از جمله این تفاهم‌ها بوده است مدیریت تلفیقی آفات با رویکرد مشارکتی، توجه زیادی از جوامع بین‌المللی را به خود جلب کرد.

تعداد زیادی از مجامع عام‌المنفعه و بانک‌های توسعه، توجه به این مدیریت را محور اصلی کمک‌های خود در جهت حفظ محصولات کشاورزی و تهیه نشریات مخصوص برای حمایت از برنامه‌های مدیریت تلفیقی آفات قرار دادند در سال ۱۹۹۵، گروهی از سازمان‌های بین‌المللی تسهیلات جهانی مدیریت تلفیقی آفات را بنا نهادند. هدف از تأسیس این بخش گسترش سازمان خوارو بار کشاورزی مشارکتی در کشورهای مختلف بوده است. معرفی سازمان خوارو بار کشاورزی در بخش‌های مختلف کشاورزی دارای اهمیت بسیاری است.